Stel je dit eens voor: een modern sportpark, ingebed in het groen, waar sporten, bewegen, ontmoeten én ontspannen samenkomen. Geen versnipperde locaties meer, geen compromissen in voorzieningen. Maar één plek waar alles klopt. Met een tribune bij het hoofdveld, een sporthal die hoog genoeg is voor officiële wedstrijden, ruimtes voor fysiotherapie of andere (para)medische zorg, en zelfs een sportwinkel zoals we die op de golfbaan kennen. Maak het af met een ATB-parcours, wandelpaden, bankjes voor een goed gesprek, en waarom geen podium voor culturele evenementen? In andere steden worden sportaccommodaties immers óók ingezet voor concerten en bijeenkomsten. Noem het “Sportpark De Nulderhout” – een sportpark midden in het bos, net als het prachtige Berg & Bos in Apeldoorn. Het idee is niet eens zo nieuw. Zeewolde Liberaal bracht het al eerder op tafel, toen de aanleg van de atletiekbaan aan de orde was en later nog een keer toen er sprake was van de verbouwing van het zwembad.
Een slim plan
In de Oordeelsvormende vergadering van de gemeenteraad op donderdag 10 april bracht Zeewolde Liberaal burgerraadslid Chris Elderhorst dit in reactie op de plannen voor het Ontmoetingsbos naar voren. Het slimme deel van het plan: verplaats sportpark Horst naar deze nieuwe locatie, en gebruik de vrijgekomen ruimte voor een nieuwe woonwijk: “De Horst”. 700-750 woningen op 17,5 hectare grond, met een gemiddelde kavelgrootte van zo’n 180 m². Ja, dat kost wat – het bouwrijp maken van die wijk komt op zo’n 25 miljoen euro – maar het levert ook véél op. Reken mee: bij een grondprijs van €350 per vierkante meter brengt de grondverkoop tegen de 50 miljoen euro op. Dat is twee keer de investering. En dan rekenen we de jaarlijkse OZB-opbrengsten van zo’n 600.000 euro nog niet eens mee.
Wat krijg je daarvoor terug? Een sportpark dat klaar is voor de toekomst én een woonwijk die helpt de woningnood te verlichten. Jongeren, starters, jonge gezinnen – allemaal zitten ze te springen om betaalbare woningen. Dit plan is niet alleen financieel verantwoord, het is maatschappelijk urgent.
Waarom toch vasthouden aan een Ontmoetingsbos?
En dan rijst de vraag: waarom blijft het college zo vasthouden aan het Ontmoetingsbos, terwijl op sociale media dagelijks blijkt dat veel inwoners het niet willen? Is het niet verstandiger om te luisteren naar de gemeenschap, en te investeren in wat wél draagvlak heeft? In voorzieningen waar iedereen iets aan heeft?
“Mijn advies?”, vraagt Elderhorst: “Stop met debatteren over de details van het G-gebied of het Ontmoetingsbos. Er is een alternatief dat én realistisch is, én gedragen wordt, én maatschappelijke problemen aanpakt.”