De fracties van Actief Zeewolde, CDA, D66 en VVD verzetten zich tegen het project “Van G-gebied naar ontmoetingsbos”, met name in het licht van de financiële keuzes die de gemeente de komende jaren moet maken. De drastische daling van de Rijksbijdrage vanaf 2026 zal een grote impact hebben op de financiële slagkracht van de gemeente. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor diverse essentiële diensten zoals jeugdzorg, infrastructuur, onderwijs en sociale programma’s. Het financiële tekort dwingt ook Zeewolde om strategische keuzes te maken en de uitgaven kritisch te evalueren. De aanstaande “Ravijnjaren” vereisen daarom zorgvuldige afwegingen, waarbij financiële middelen zo effectief mogelijk worden ingezet voor het welzijn van álle inwoners. In de financiële afweging van de oppositie past de miljoenen investering in het Ontmoetingsbos van het college van B&W niet, deze wijst zij dan ook categorisch af. Actief Zeewolde, CDA, D66 en VVD zeggen: wees zuinig met de spaarpot en gooi het geld niet over de balk het bos in!Welke gevolgen de aangekondigde kortingen op het gemeentefonds en de oplopende zorgkosten – als gevolg van vergrijzing en extra uitgaven aan jeugdzorg – straks precies hebben voor de gemeentebegroting, weet niemand. Ook het college van B&W niet. Maar de kans dat Zeewolde daaraan ontsnapt, is klein. Wat ons te wachten staat, is onzeker – maar één ding is zeker: het wordt krap. De kunst is dus om nú al de tering naar de nering te zetten, voordat het te laat is. Om als bestuur te anticiperen, zodat inwoners straks zo min mogelijk last hebben van onvermijdelijke bezuinigingen.
Omdat Leefbaar Zeewolde de meerderheid heeft in de raad, kan het college dit voorstel – nota bene hun eigen project – vrijwel zeker doorzetten. Maar wat als we volgend jaar in het financiële ravijn belanden? Wat als de ‘ravijnjaren’ ook Zeewolde vol raken? Wie draait er dan op voor deze geldsmijterij?
Kostbaar politiek egoïsme
Maar het college, onder aanvoering van Leefbaar Zeewolde, lijkt zich daar weinig van aan te trekken. Integendeel: terwijl de financiële wolken zich samenpakken boven Zeewolde, wordt er miljoenen gemeenschapsgeld gereserveerd om een oud stokpaardje van Leefbaar Zeewolde alsnog van stal te halen – het zogeheten ‘Ontmoetingsbos’ in het G-gebied.
Minstens 3,8 miljoen euro, mogelijk zelfs 5,6 miljoen. Voor een prestigeproject met een hoog symbolisch gehalte, maar twijfelachtige meerwaarde voor de brede bevolking van Zeewolde. Juist nu. Juist op het moment dat elk dubbeltje telt. Het is niet alleen een verspilling van de eerste orde, maar ook een vorm van politiek egoïsme, kostbaar egoIsme.
Geldsmijterij
Omdat Leefbaar Zeewolde de meerderheid heeft in de raad, kan het college dit voorstel – nota bene hun eigen project – vrijwel zeker doorzetten. Maar wat als we volgend jaar in het financiële ravijn belanden? Wat als de ‘ravijnjaren’ ook Zeewolde vol raken? Wie draait er dan op voor deze geldsmijterij?
Terwijl aan de ene kant de lasten stijgen, kiest het college ervoor om miljoenen uit te geven aan een prestigeproject in het G-gebied. Dat wringt. En het roept de vraag op: wie betaalt straks de prijs voor dit politieke paradepaardje? De oppositie vreest het ergste – en heeft de financiële risico’s scherp in beeld.
OZB verhoging
En wie denkt dat dit miljoenenproject zonder gevolgen blijft, komt bedrogen uit. De gemeente heeft maar beperkte mogelijkheden om haar inkomsten te verhogen. Maar één knop kan ze wél zelf indrukken: die van de onroerendezaakbelasting, de OZB.
Die OZB is een van de weinige belastingen waar gemeenten eigen zeggenschap over hebben. En dus wordt die steeds vaker gebruikt als sluitpost van de begroting. Zo dreigen huizenbezitters de melkkoe te worden voor financiële gaten die elders zijn geslagen. En het blijft niet bij huiseigenaren: ook huurders gaan de pijn voelen, want de stijgende lasten worden vaak simpelweg doorberekend.
Voor mensen met een laag of middeninkomen betekent dit opnieuw extra druk op de portemonnee – zonder dat daar koopkracht tegenover staat.
En wie denkt dat dit miljoenenproject zonder gevolgen blijft, komt bedrogen uit. De gemeente heeft maar beperkte mogelijkheden om haar inkomsten te verhogen. Maar één knop kan ze wél zelf indrukken: die van de onroerendezaakbelasting, de OZB.
Eén route: Bezuinigingen
En als het geld opraakt, dan rest er nog maar één route: bezuinigen. Want je kunt nu eenmaal geen geld uitgeven dat er niet is. Dan worden uitgaveposten geschrapt of versoberd – met merkbare gevolgen voor de inwoners.
Neem het wijkonderhoud. Het college zou kunnen besluiten dit helemaal te schrappen. Dat levert 3,6 miljoen euro op – ongeveer hetzelfde bedrag als de kosten voor het prestigeproject in het G-gebied. Combineer dat met een versobering van het openbaar groen en je hebt een flink bedrag binnengehaald. Natuurlijk leidt dat tot verdere verrommeling van de wijken, maar hé – we hebben straks een Ontmoetingsbos, toch?
Ook het Sociaal Domein ligt onder het vergrootglas. Door eerder ingezette bezuinigingen door te zetten, valt er nog eens 1,75 miljoen te halen. En als je dan ook nog de inkomensgrens voor ondersteuning verlaagt van 120% naar 110%, het straathoekwerk schrapt, de uitbreiding van jeugdzorg terugdraait en de activiteiten van de Basement minimaliseert, kan de besparing zomaar boven de 2 miljoen uitkomen.
Alles moet wijken voor prestige
Daar blijft het niet bij. Een verhoging van de huur voor binnensportverenigingen en een duurder zwembadtarief liggen op tafel. Net als het verhogen van de kosten voor verenigingen die straks verhuizen naar het nieuwe Meermin-deel in het MCZ. En waarom zouden we nog subsidies verstrekken aan kleine initiatieven of verenigingen die zich inzetten tegen eenzaamheid? Ook daar valt nog wat te halen.
En dan is er nóg een pijnlijke optie: het stopzetten van sociale woningbouw. Want het G-gebied, ooit bedoeld als locatie voor nieuwe, betaalbare woningen, had daar een belangrijke rol in kunnen spelen. Maar die plannen zijn van tafel geveegd – alles moet wijken voor het prestigeproject van Leefbaar Zeewolde